Po multimediach wracamy do meritum 😉 Warunek powodzenia całej przedstawionej na filmach operacji jest prosty: musimy uzyskać taki sam poziom na wejściu i na wyjściu interfejsu, i używać tego samego kabla. Jeżeli nagrywaliśmy kablem symetrycznym, to do DAW-AMPa dostarczyć również sygnał symetryczny, i odwrotnie. Bez obawy możemy wykorzystywać interfejsy z niesymetrycznymi wejściami i wyjściami i poziomem operacyjnym -10dBV – nic się nie przesteruje, a poziom na wyjściu będzie taki, jak z gitary.

Najlepsze będą oczywiście interfejsy, w których nic się nie reguluje, tylko ewentualnie przełącza poziom +4/-10 – wtedy po prostu podłączamy kable i już. Tak jest w przypadku interfejsu 96io, który używam do testów, ale podobnie jest z większością „lepszych” urządzeń. Różnice w poziomach in/out w interfejsie EMU 1820 bez regulacji były na poziomie 0,5dB, a więc całkiem nieźle (kto próbował zwykłym potencjometrem wyrównać poziomy z taką dokładnością, wie o co chodzi). Warto jednak zawsze sprawdzić, czy czułości wejść nie można zmieniać programowo, bo można się zdziwić. Jeżeli jednak nawet mamy „zwykły” interfejs z regulowanym wejściem liniowym czy instrumentalnym i wyjściem słuchawkowym, też powinniśmy dać radę. Należy po prostu zapewnić identyczny poziom wyjściowy i wejściowy, a przy ustawianiu najlepiej korzystać z generatora.
Dla przykładu skalibrowałem swój interfejs TC Konnekt 6, korzystając z prawego wejścia liniowego i instrumentalnego oraz niezależnego wyjścia słuchawkowego, a konkretniej lewego jego kanału (lewego, bo wykorzystujemy kabel niesymetryczny).
Wysyłamy sygnał z generatora z poziomem około -9dBFS (przykładowo, wszystko jedno ile, poziom jest nieistotny) na wyjście lewe (lewy miernik, włączony na sumę), łączymy kablem wyjście słuchawkowe z wejściem liniowym czy instrumentalnym, i tak ustawiamy pokrętła, aby na wejściu uzyskać identyczny poziom, w tym przypadku też -9dBFS (prawy miernik, włączony na wejście stereo):

Możemy korzystać z wejścia instrumentalnego albo liniowego, pamiętając o tym, żeby poziom wyjściowy (na wyjściu słuchawkowym albo liniowym, jeżeli jest dostępne) był bliski maksymalnemu. Pokrętła w interfejsie ustawione są tak, aby zapewnić wysoki poziom wejściowy – musimy jednak sprawdzić, czy przy tak niskim wzmocnieniu wejścia instrumentalnego czy liniowego (w moim przypadku minimum) nie następuje przesterowanie, części analogowej interfejsu (przedwzmacniacza i wzmacniacza) tak na wyjściu słuchawkowym, jak na wejściu – jeżeli tak, musimy zmniejszyć poziom wyjściowy na wyjściu słuchawkowym i powtórzyć kalibrację.

Nagrany w tak skalibrowanym systemie mój Epi LP Junior – o dziwo – nie przesterowuje interfejsu. Zawdzięczamy to dobremu wzmacniaczowi słuchawkowemu w interfejsie, z tańszymi, zasilanymi z USB może nie być tak różowo. Parametry nagranej w ten sposób „mocno granej” gitary są wręcz wzorcowe:

Interfejs TC Konnekt 6 ma niezależne od głównego wyjście słuchawkowe – to ułatwia sprawę. Jeżeli mamy tylko jedno wyjście stereo, musimy trochę pokombinować z panoramą wszystkich śladów, ale da się. Gorzej może być z poziomami, ale też się da. Być może w kolejnych wersjach pojawi się przełącznik zwiększający albo zmniejszający poziom nagrywanego sygnału – byłoby to pewnym kompromisem między prostotą obsługi a efektywnością, zobaczymy, co przyniosą testy.

Oczywiście, w zależności od posiadanej gitary i sposobu grania warto rozważyć kalibrację optymalizującą poziom zapisywanego śladu – w końcu wzmacniacz gitarowy ma duże wzmocnienie, warto więc trochę z szumami powalczyć. W przypadku powyższego interfejsu można by trochę zmniejszyć poziom wyjściowy na wyjściu słuchawkowym (przynajmniej o 6dB, a jak ktoś tak nie wali w gitarę, to nawet więcej) wysterowując mocniej wejście – zyskamy o 6dB niższe szumy, ale  tak czy inaczej, szumieć będzie 😉

Zabieram się za sprawdzenie, czy zintegrowany Realtek poradzi sobie z poziomami wytwarzanymi przez Epiphona – test wkrótce 😉