Uporaliśmy się z „nietechnicznymi” problemami nagrań wokalnych. Pora na te bardziej interesujące, techniczne. No, może mniej lub bardziej techniczne ;). Zamieńmy się na chwilę z wykonawcą, „wejdźmy w jej/jego skórę”, spróbujmy zrozumieć, co ma znaczenie a co nie ma – nie z naszego punktu widzenia. Co wokaliści i wokalistki lubią, a czego nie cierpią?
Jedną z podstawowych czynności w studiu są nagrania wokalne. I wprawdzie oczywistą odpowiedzią na tytułowe pytanie „jak nagrać wokal?” jest „tak, żeby był z tego hicior”, to nie o to mi teraz chodzi. Chodzi o to, żeby wykonawcy chcieli z nami pracować i jednocześnie aby ich praca przynosiła najlepsze możliwe efekty, a może nawet lepsze niż możliwe. Chodzi o stworzenie takich warunków, w których wykonawcy będą mogli całkowicie poświęcić się temu, po co przyszli do studia – sztuce. Sztuce przez duże S, nie przez duże gie…
Głośność jest najważniejsza. Głośność jest takim dziwnym parametrem, że „zagłusza” wszystko – po prostu, coś, co jest głośniejsze, zawsze jest dla nas lepsze. W porównaniach nieważnie wtedy jest pasmo, zniekształcenia, proporcje – zawsze jako lepszy wybrany zostanie sygnał głośniejszy. Takie są prawa natury, niezmienne i nieubłagane 😉 Jest jednak parę powodów, dla których nie warto przesadzać z poziomem nagrywanych śladów, a standard -18dBFS nie jest taki głupi – i trzy mniej lub bardziej oczywiste powody chciałbym tu przypomnieć. Oczywiście wiemy, że przester jest zły, i przesterowywać przetwornika analogowo-cyfrowego zasadniczo nie należy. „Zasadniczo” – bo generalnie można przesterowywać, tylko nie przypadkowo, a celowo. Żeby nie przesterować przypadkowo, musimy zachować pewien odstęp – i cały problem w tym, jaki ten odstęp być powinien. Czyli – z jakim poziomem nagrywać ślady, i dlaczego raczej niskim niż wysokim?
Ostatnio nagrywałem sekcje do projektu, w którym na perkusji udziela się trójmiejski muzyk Łukasz Łapiński. Brzmieniem werbla mieliśmy zbliżyć się do ideału lat ’70-80 – okazuje się, że z nowoczesnymi instrumentami nie jest to takie proste 😉
Piękna czarno-szara skrzynia, czyli pułapka basowa typu „honeycomb” albo inaczej wielootworowy rezonator Helmholtza stoi w reżyserce. Wypadałoby się upewnić, czy jest właściwie nastrojona – teoria z pewnością się zgadza, ale wykonanie już niekoniecznie. Jak zmierzyć częstotliwość rezonansową pułapki basowej? Bardzo łatwo 😉
nagrywamy.com 