Z dyskusji na forum wypłynęła potrzeba zbudowania urządzenia, które umożliwi podłączenie gitary (konkretnie to basu) do trzech różnych wzmacniaczy oraz dowolne przełączanie sygnału między wzmacniaczami. Niby nic, ale po bliższym przyjrzeniu się sprawa się nieco komplikuje…

Przede wszystkim trzy wzmacniacze, o niewiadomej impedancji wejściowej, to może być dla pasywnego instrumentu zbyt duże obciążenie – tak więc nie mogą to być zwykłe pasywne „pstryczki”, w takim przełączniku musi być bufor. To nie problem, ale… wzmacniacze, zwłaszcza lampowe, niekoniecznie muszą „lubić” połączone ze sobą masy wejść, tak więc drugim ważnym aspektem jest separacja galwaniczna wyjść, przynajmniej wybranych. To powoduje albo trochę elektroniki, albo… transformator. No dobra, transformatory mam 😉 A jak już mamy w układzie transformator, to łatwo zrealizować trzecie wymaganie – niektóre wyjścia muszą mieć przełączaną polaryzację (znaczy odwracanie fazy), bo przecież wzmacniacze gitarowe i basowe te sprawy mają w głębokim poważaniu 😉

Obudowa przyszła dość szybko, i wprawdzie mimo dość wysokiej ceny (uzasadnionej trochę wymiarami) jej jakość jest nieco inna, niż ta, do której przyzwyczaiły mnie i tak chińskie przecież obudowy DAW-AMPa. No dobra, więc będzie to wyglądać bardzo mniej więcej tak:

Przełącznik będzie miał trzy wyłączane wyjścia, w tym dwa separowane transformatorowo, w więc z możliwością odwracania polaryzacji i odłączania masy. Dodatkowo, ponieważ jest trochę miejsca, do dyspozycji będzie wyjście równoległe (czyli zdublowane gniazdo wejściowe) oraz buforowane wyjście nieodłączane – np. do tunera. Każde z trzech przełączanych wyjść A, B i C będzie miało swój przełącznik nożny i oczywiście diodę. Ze „zleceniodawcą” ustaliliśmy taki sposób komutacji wyjść, oczywiście, nie każdemu musi on odpowiadać, ale jest to prototyp i w dodatku na zamówienie 😉 Po ustaleniach nie było już na co czekać, trzeba się po prostu brać do roboty. A więc wiercimy:

Tak przygotowana obudowa przekazywana jest do malarni 😉