Kolejne moje nagrania pokazują, z jakimi poziomami sygnałów mamy do czynienia podczas nagrań instrumentów. Tym razem gitara elektryczna. Gra nie byle kto, tylko Wojtek Hoffmann, przykład pochodzi z jego najnowszej solowej płyty.

To, że mocne powerchordy grane na grubych strunach i przestrojonych gitarach rzeczywiście są mocne, to wiemy. Ale solówka na wiolinowych strunach? Zobaczmy. Gitara to Ibanez Destroyer, nagrywamy oczywiście korzystając z DAW-AMPa, wzmacniacz to Marshall JVM 410. Fragmencik pochodzi z tytułowego utworu „Okna”, w którym partie solowe w rezultacie zostały i tak nagrane na innym instrumencie 😉

Nagrywamy nową płytę solową Wojtka – a jak solowa płyta, to i solówki 😉 – mniej więcej coś takiego, na tym filmie destroyer leży obok i czeka na swoją kolej:

Interfejs Digi 96 IO pracujący z poziomem +4 do osiągnięcia poziomu 0dBFS potrzebuje sygnału około 8Vp (+18dBu). Z kolei DAW-AMP w trybie HI wzmacnia sygnał dwukrotnie, czyli o 6dB. Czyli wszystko tak samo, jak w poprzedniej części cyklu. Nasza przykładowa solówka w sesji Pro-Tools wygląda następująco:

Pierwszy ślad to właśnie sygnał z DAW-AMPa, drugi to orientacyjny ślad gitary przegrany przez wtyczkę Eleven. Poniżej te właśnie króciutkie próbki na soundcloudzie, do ściągnięcia i samodzielnego zbadania 😉

Mniej więcej tak to brzmi na wzmacniaczu – mniej więcej, powtarzam, bo ustawienia są dość przypadkowe, i nie tym brzmieniem będziemy się zajmować. W wersji finalnej gitara grana jest na Marshallu i tubescreamerze. Chodzi mi o coś innego – o poziom sygnału z gitary Wojtka. Otóż ten szczytowy maksymalny poziom na śladzie w Pro-Tools (pokazany funkcją Find Level wtyczki Gain) wynosi, jak widać poniżej dokładnie -1dBFS!

Oznacza to, że bez wzmocnienia w DAW-AMPie poziom szczytowy sygnału z gitary wynosi około -7dBFS, co oznacza mniej więcej 4Vp albo 8Vpp – tak, cztery wolty napięcia szczytowego z gitary! Co najważniejsze, przypomnę, że nie jest to fragment podkładu, granego na basowych strunach, tylko zwykła solówka na strunach wiolinowych. Żeby wzmacniacz po reampingu zagrał dokładnie tak, jak podczas nagrywania, interfejs musi być zdolny do dostarczenia do wzmacniacza takiego poziomu sygnału – interfejsy z poziomem -10 nie mają najmniejszych szans. Co więcej, muszę przyznać, że i DAW-AMP nie do końca „wyrobił się” z tym poziomem, i szczyt jest troszkę przycięty. Taki sygnał dostaje też tubescreamer – jak jest włączony, to OK, ale nie ma szans, żeby w bypassie przeszło to bez bólu…

Oczywiście, najważniejsze jest pytanie – czy i jak to słychać? Czy byłoby słychać jakiekolwiek różnice, gdyby ten sygnał był obcięty jeszcze bardziej? Prawdopodobnie nie, albo różnice byłyby niewielkie, może nawet pomijalne. Ale gitara, nawet w grze solowej na wyższych progach, jest w stanie wygenerować bardzo wysoki poziom sygnału, i jeżeli poważnie myślimy o odwzorowaniu brzmienia gitary podczas reampingu, to musimy się liczyć z koniecznością odtworzenia takich właśnie poziomów. Jeżeli mamy tylko interfejs z poziomami -10, to po zaimportowaniu do DAW tego pliku czystej gitary (praktycznie znormalizowanego, głośniej się nie da) na wyjściu z interfejsu otrzymamy prawie dokładnie dwukrotnie (-6dB) słabszy sygnał, niż z gitary.

Widzimy też, z jakimi poziomami musi „zmagać się” stopień wejściowy przedwzmacniacza instrumentalnego, jeżeli chcemy nagrać czysty ślad gitary i grać przez symulator wtyczkowy. Taki poziom potrzebny jest, żeby wzmacniacz gitarowy tak „zakwiczał” na wyciskanym flażolecie – to są 4V, a nie jakieś „pół wolta w szczycie”. Wydaje się, że między innymi niedocenianie tego zjawiska jest powodem wielu rozczarowań podczas nagrań i problemów z osiągnięciem satysfakcjonującego brzmienia.