No to kompresor… Kompresor to efekt, bez którego nie ma mowy o dobrym brzmieniu śladów wokalnych czy basowych, choć oczywiście zdarzają się wyjątki. Niewielu muzyków (i chyba nikt spośród wokalistów) używa kompresora i ma go w swoim zestawie efektów – a zresztą, nawet jak ma i używa, to jako efekt, a nie do tego, do czego my, realizatorzy.
Zainspirowany dyskusjami na forach internetowych zacząłem się zastanawiać, jak to jest z różnymi efektami i ich użyciem – przez muzyków i w studiu. W studiu – wiadomo, co to jest pogłos czy kompresor i do czego służą, ale używa ich realizator i w dodatku post-factum – czyli muzyk nie słyszy efektów podczas nagrania. Czy można inaczej?
Najważniejsza dla współczesnego brzmienia muzyki wtyczka czyli look-ahead brickwall limiter została opracowana przez firmę Waves i nadal jest rozprowadzana jako L1 limiter. Oczywiście są też i inne wtyczki tego typu – w tym darmowe. Najbardziej zbliżona do „oryginału” jest wtyczka W1. Właśnie od niedawna dostępna jest jej wersja 2.0 (na razie beta), mająca być odpowiednikiem L2.
Wszystko się zgadza oprócz trzech rzeczy… 😉 Wszyscy to znamy, i wszystkich kiedyś to dotknęło. Nagrywamy, uzyskujemy akceptację, przechodzimy dalej, wszyscy zadowoleni, a tu przy zgraniu okazuje się, że… właśnie, wszystko jest super, „tylko”. Czasem się da, czasem się nie da – chciałbym pokazać przypadek, gdzie się dało, choć byłem już spocony 😉
Takie programy jak Antares Auto-Tune i Celemony Melodyne tradycyjnie używane są do korekcji intonacji, zarówno w wykonaniach wokalnych jak i instrumentalnych. Często zapominamy, że zwłaszcza Melodyne DNA ma też inne możliwości, a właściwe użycie może zaskarbić nam dozgonną wdzięczność wykonawcy.
nagrywamy.com 